شاید بزرگترین نعمت و دارایی که هر انسانی از آن برخوردار است وجدان باشد...اما چرا آن را غیر فعال کرده و به فریب دادن خود می  

پردازیم؟روزی هزار بار از خدا هدایت می طلبیم اما به ندای وجدانمان گوش

 نمی دهیم!مگر نه اینکه ظلم کردن به دیگران یعنی گمراه کردن

 خودمان؟پس چرا نام زرنگی بر آن گذاشته و خود را از نور وجدان به ظلمت

گمراهی می کشانیم؟؟کی و چه موقع باورمان خواهد شد که بار کج به

 منزل نخواهد رسید؟ و هر چه کنی به خود کنی ...و این جهان کوه است و

فعل ما ندا::سوی ما آید ز سوی ما ندا!!!!التماس دعا..و..اهدنا الصراط

المستقیم...

 

VOJDAN