از آنهمه سرودن اشعار تازه ای کو؟
چندی به "دل سپردن" چندی به "دل بریدن"
چندی به "دل شکستن" چندی به "غصه خوردن"
چیزی نمی نویسم چیزی نمی سرایم
در هیآت مماتم خیرات کن برایم
امشب ای ماه به درد دل من تسکینی
آخر ای ماه تو هم درد من مسکینی
کاهش جان تومن دارم و من میدانم
که تو از دوری خورشید چه ها می بینی
تو هم ای بادیه پیمای محبت چون من
سر راحت ننهادی به سر بالینی
هر شب از حسرت ماهی من و یک دامن اشک
تو هم ای دامن مهتاب پر از پروینی
همه در چشمه مهتاب غم از دل شویند
امشب ای مه تو هم از طالع من غمگینی
من مگر طالع خود در تو توانم دیدن
که توهم آینه بخت غبار آگینی
باغبان خار ندامت به جگر میشکند
برو ای گل که سزاوار همان گلچینی
نی محزون مگر از تربت فرهاد دمید
که کند شکوه ز هجران لب شیرینی
تو چنین خانه کن و دل شکن ای باد خزان
گر خود انصاف کنی مستحق نفرینی
کی بر این کلبه طوفان زده سر خواهی زد
ای پرستو که پیام آور فروردینی
شهریارا اگر آیین محبت باشد
چه حیاتی و چه دنیای بهشت آیینی
“شهریار”
آن را که بود اهل وفا قدر و بها کو؟
ماتم که چرا در دل غمدیده خدایا
صد درد نهفتی و نگفتی که دوا کو؟
-------------------------------------
شیشه نزدیکتر از سنگ ندارد خویشی
هر شکستی که بر انسان برسد از خویش است
کم کم غروب ماه خدا دیده می شود ......
صد حیف از این بساط که برچیده می شود
در این بهار رحمت و غفران و مغفرت .....
خوشبخت آن کسی ست که بخشیده می شود
فرض کن عالم همه دشمن شده، یک یار نیست
دیگر اکنون فاش می گویم، کسی دیندار نیست
روز رفت و در شب افتــادیم چــون خفــاش کـور
آه! دیگـــر جـــز سیاهــی هــا و لیـل تــار نیست
شغـل مردم گشته غیبت تهمـت وبهتــــان زدن
نرخ بیکاری شکست و کس دگــــر بیکـــار نیست
نرخ امیـــــد حیـــات آدمـــــی افـــــزون شــــده
مادر و فــــــرزند را امیـــــــد یک دیــــــدار نیست!
دانــــش طــب لحظه لحظه پیشرفتی می کنـد
ارمغـــــانی بر بشـــــر جز حالت بیمــــــار نیست
علـــــم آبادانی و عمــــــران ره می تازد و
راه آدم زادگــــــان جـــز راه ناهمــــــــوار نیست
بین روح پاک و شیطـــان دائمآ پیکــار هست
جز شکست و تیـــره روزی حاصــل پیکـار نیست
این همـــــه افســار و ترمز بهر مرکب می زنند
هیچ کــس چون آدمـی بی ترمز و افسار نیست
گر چه خفاش و کنه مشهور خون آشامـی اند
همچو اسرائیل و آمریکا کسی خون خوار نیست
دیگر اکنون دشمنیها همچو سابق فاش نیست
هر منافق پیشه و صد چهره ای غمخـوار نیست
دیگـر اکنــــون با تاسف بایـــد ایـــن را گفت که
شادمانی رفت از دل جــــز دل افکـــــــار نیست
Abadan 13/1/1390
والشعراءُ یَتبعُهُم الغاوون، الَم تَرَانهم فی كل واد ٍیَهیمونَ، وانهم یَقُولونَ مالا یَفعلون الا الذین امنوا و عموالصالحات و ذََكَروُالله كثیرا و انتَصروا من بعد ما ظُلموا وَ َسَیعلَمُ الذین ظَلَموا ایَّ مُنقلبٍ یَنقلبون(سوره شعرا آیه 224 تا 227 )