بسم الله الرحمن الرحیم 

شعری برای دلخوشی خود سروده ام:

هرچند شعر نیست

حرف دل من است

احساس ثبت شده در قلب دفتر است

عکسی گرفته ام از خانه ی دلم

بر روی دفترم...

*************************************                         

این تیغ بی دریغ

تا روزگار پیری اگر مهلتم دهد

 شاید که بر گذشته خود نقب ها زنم 

    هر چند ملولم از این زنده بودنم؛

 زیرا حیات ما؛ در قتلگاه ثانیه هایی که میروند

 این لحظه های تلخ و گزنده- چو نیش مار

 بر تاروپود وجودم – چو آتشند0

25/5/1383

شعر چون جام بلوریست

،به شفافی آب،

به زلالی محبت

وبه پاکیِِ صداقت جاریست

در درون این جام : آتش باده ناب

 لیک افسوس که جام شعرم :

 خالی از هر چیزیست 

 حجم گسترده خوابی مغشوش جام خالی مرا میشکند..                                                 

**************************************************

من قارالدوم بسکه قالدوم بوردا گین دگده منه   

سن آقودی،بسه باخدی،آیا،آی چکده سنه!  

       

گجه گیندزم گچیر   سنی یادی دا   آروادوم 

بیلمیرم سن نیجه  یی؟ هچ الیری منم یادوم؟  

  

بیر تیکه چرک جتنه     بیر بلن  یول  دگیریم   

آجلیک چکیرم  و آیرلیقه چخ سگیرم  

 

تا بیرسه چکمیه  بیلمزکه من   نمه    دیرم  

بسکه فکره گدیرم ، گیندده مین یل الیرم  

 

هر یانا قیچ قوییرام ، اول سنه یاد الیرم 

شادلیگم زمانی دور  : که من سنه شاد گریرم

 

قیزمز  اگر سرو شده   که بابام نوقت گلیر  

ایکه آی؟یا که بیر آی دا؟ د ؛ بابای هلم گزیر

 

هر یانا گز توخیرام    گِدن گَلَن یولوم   سودور  

قیش گلبم   قارایاز گلک دنم!   ایشم بودور

 

سرنوشت اَلِه    عجب یازیر   یالان قصه لره!  

بیره باشونا قوییر تاج ،    بیر ینن ،سویردره!

 

16/3/1384