مرا به تهنیت تو زبان گویا نیست

 

          که محفلم ز فروغ رخ تو نورانیست

 

کرم نموده فرود آمدی جزاک اللْه      

 

       شها ! به کلبه ی فقرم :چه بزم زیباییست

 

 

طلوع طلعت رویت : دریده ابر   ستم

 

        که آسمان دل من :  همیشه بارانیست

 

 

 چه گویمت زغم دل : که بی تو چون سوزم؟

 

        که در حضور تو : "صحبت ز خویش"زیبا نیست!

 

 

چو قطره ای : که به دریای بیکران برسد:

 

       ز شوق وصل تو : حجت مثال دریاییست